فلوتاسیون در اصطلاح به معنای شناورسازی است و یکی از راه های تغلیظ یا بالا بردن عیار مواد معدنی (پرعیارسازی مواد) است. امروزه فلوتاسیون مهم ترین و جامع ترین روش جدایش کانی ها است و استفاده آن در زمینه‌های جدید و برای فرآوری مواد معدنی در حال گسترش است. مزیت اصلی سلول های فلوتاسیون بر سایر روش های تغلیظ این است که موادی که عیار آنها بسیار کم است توسط این روش پرعیار می‌شوند و نتایج مطلوبی نیز حاصل می گردد. پرعیار کردن مواد معدنی که معیار فلزی آنها ۳- ۰/۵ درصد می باشد تنها به روش فلوتاسیون ممکن و مقرون به صرفه است زیرا با روش های فیزیکی بر اساس وزن مخصوص کارایی بسیار پایینی دارد و بازیابی بیشتر از ۳۰ تا ۴۰ درصد نمی شود در حالیکه بازیابی این مواد توسط  فلوتاسیون به ۸۰ تا ۹۰ درصد می‌رسد.

فلوتاسیون مهم‌ترین روش تغلیظ است که به منظور فرآوری فلزات پایه به کار گرفته می‌شود و در اصل در تغلیظ کانه‌های سولفیدی مس، سرب و روی به کار می‌رود. این روش در اکثر معادن ایران از جمله زغال سنگ زیرآب در مازندران، معدن مس سرچشمه کرمان، معادن سرب و روی آهنگران و … به کار برده می شود.